Ne mutlu gönül erlerine!
Onlar ellerinin ektiğini biçiyor, gösterdikleri gayretin seyr ve süluk’un meyvelerini devşiriyorlar. Daha dünya da iken nimetlerin içinde dönüp dolaşıyorlar.
Bu bahsettiğim kalp sahipleri öyle kimselerdir ki, sen ey ahiret yolcusu!
Onların yolunda yürü ve yollarında ayrılma, “ben onlardan değilim onlara yetişemem diyorsan”, onlara benzemeye çalış, onlara benzemeye çalışmak bile bir devlettir, bir şereftir.
Kim bunlar?..
Bunlar merhum şairin şu şiirinde yer verdiği kimseler ve benzeyenlerdir.
“O erler ki, gönül fezasındalar,
Toprakta sürünme ezasındalar.
Yıldızları tesbih tesbih çeker de,
Namazda arka saf hizasındalar.
Bir an yabancıya kaysa gözleri,
Bir ömür gözyaşı cezasındalar.
İçine nefs sızan ibadetlerin
Bir biri ardında kazasındalar.
Ne cennet tasası, ne de cehennem,
Sadece Allah’ın rızasındalar.”
İşte bunların kalpleri ma’mur, kendi nefislerini ıslah etmiş, başkalarını ıslah için gayret, çaba sarf etmiş, kalp huzuruna ulaşmış nimet içinde, lezzet içinde olan güzel insanlardır.
Herkes sağa sola koşarken, bunlar Yüce Allah’a, onun rızasına koşmuş yol almışlardır.
Başkaları değişik gayeler için dünya makam, mevki için çalışırken, bunlar Yüce Allah’ın rızası için hayat sürmüş bütün bedenin ıslahına vesile olan ıslâh-ı kalb yapmışlardır.
Yetinmemiş bu sefer insanların da ıslahı için emek sarf etmişlerdir.
Bunlar Yüce Allah‘ı unutmadıkları ve unutturmadıkları için, Allah da onları unutturmamış ve onları gönül erleri kılmıştır.
Ey ahiret yolcusu!
Her anlamda huzur istiyorsan bunların yolundan ayrılma, onlar gibi olamayabilirsin doğru, olabilirsin de, belki ama diyelim ki, olamadın bu gönül ellerine benzemeye çalışmak bile bir saadettir.
Ali cenap, kerim, cömert gönül erlerinden olamıyorsanız, onlara benzemeye çalışın zira onlara benzemeye çalışmak tam bir kurtuluştur.
Eğer ben susuyorsam, bütün suskunluğum senin ve Resulün içindir.
Allah’ım!
Hep senin yarattığın şeyleri düşünürüm, feleği ve Kur’an ayetlerini düşünürüm, mahluk olmayan ve Yüce Allah‘ın kelamı olan Kur’an-ı Kerim‘i, Kur’an’ın her şeye her kitaba, her düzen, nizam ve intizama üstünlüğünü düşünürüm.
Ne muazzam, ne mübarek, rehber, yol gösterici bir kitap olduğunu düşünürüm
Eğer susuyorsam Rasulullah Efendimiz‘in:
“Kim Allah’a ve âhiret gününe iman ediyorsa ya hayır konuşsun ya da sussun.” (Buhari: 6135)
Emrine uyarak yanlış bir şey konuşmamak için susuyorum.
Peki konuştuğumda ne konuşuyorum, ne konuşmalıyım? Konuştuğumda da senin yüceliğinden, azamet ve heybetinden, bitmez tükenmez, sayılmaz, ihsa edilemez nimetlerinden dilimin döndüğü kadar insanlara anlatıyorum.
Hep senden bahsediyorum.
Allah’ım!
Kişi. “Ya hayır konuşsun ya da sussun.” (Buhari: 6135) buyuran Rasulullah efendimizin emrine uyarak hayır söylemeye çalışıyorum.
Kalabalıkları değil, hatırı sayılı bir kaç insan sevdim.
Herkesle bir araya gelmeyi değil, sağlam bir dostla görüşmeyi seçtim.
“Bazen az çoktan iyidir” söz çokluğunun yalansız, mal çokluğunun haramsız olması çok zor, bundan az çoktan iyidir.
Mü’min abes, boş iş, söz, kötü davranış içinde olamaz!
Ya bakıyor ya hareket ediyor, ya konuşuyor ya da susuyor.
İbret almayan her bakışta gaflet, ibadet olmayan her harekette boşluk zikir olmayan her konuşmada anlamsızlık, tefekkür
taşımayan her susmakta da yanılgı payı vardır.
Fakir çayı çok severdi, her defasında çayını eline alır uzaklara dalar sessizleşir ve kendince bir iç çeker, “Çay dertlilerin dibsiz kuyuları idi” der, hasret ile salavatları getirirdi. Şimdi elimde çay, uzaklara bakıyorum ama sen rüyamdasın.
Hasret kokan Nebim!
Neden rüyama gelmiyorsun ey Nebim!
News
