Yaş aldıkça pişmanlıkların yükü ağır ve dayanılmaz olur.
Yükü ağırdır pişmanlığın!
Yükü ağırdır keşkenin,
yaşanmamış yaşanmışlıklar yaş almışların kahırlandıkları, pişmanlıklarının acı verenidir.
Ama ne yazık ki çare yoktur.
Yaşanmamışlıklar ile hayıflanmayı bırakmalı insan, aksi halde esiri olur pişmanlığın, pişmanlıkların!
Acı çeker!
Yanındakilere mutsuzluk zerk eder. Yaşanmamışlıklara nasip değilmiş deyip geçmeli insan.
Meğer insan ne çok hata yaparmış.
Ne çok “keşke” dermiş.
Keşkeler yaş alanların aşılmaz dağlarıdır.
Geri dönülmez yolculuğun yaşanmışlıklarının özetidir “keşkeler”.
Hayatımızda o kadar keşkeler, pişmanlıklar vardır ki bir ömürdür dense yeridir.
Peki neden insan hayatında keşkeler, pişmanlıklar biriktirir?
Söyleyeyim mi?…
Olmadan, olgunlaşmadan hayata başlamak.
Bilmeden, bildiğini sanmak.
Tanımadan, tanıdığını sanmak.
Daha ötesi kendini tanıyamamak.
Kendisini tanıyamamak bütün şartları zorlamak sonucunu verir.
Kendini tanımamak, haddini bilmemek, içine girdiği şartları bilmemek, bilmediği halde ukalalık yapmak, kaldıramayacağı yükün altına girmek, altından kalkabilmek için türlü şekillere girmek tabiatıyla sonuç “keşke” yapmasaydıma, keşke demeseydime, keşke gitmeseydime işi vardırır.
Yükü ağırdır pişmanlığın!
Yükü ağırdır keşkenin.
Çok hata yaptığını yaparken değil, pişmanlığın yükünü çekerken anlıyor insan.
Bunun yaşı da yok üstelik.
Her yaşta pişmanlıklar olur insan hayatında.
Pişmalıkların hiç mi hiç faydası yok.
İbret almaktan ders almaktan başka.
Tamam da pişman olmadan nasıl yaşanacak?
Mesela kaç kişi;
okul tercihinden,
meslek tercihinden,
siyasete verdiği zamandan
“değmezmiş” dediği arkadaşından, arkadaşlarından, eşinden,
kendi konuştuklarından,
yazdıklarından,
aldıklarından,
verdiklerinden,
sigara içmesinden,
sosyal hayatından,
iş hayatından, memuriyetse, işçilikse “keşke bir ömür bu işi yapmasaydım” demesinin ne faydası var ki?
Elbette faydası yok.
Geçmişle hayıflanmak öyle değil, böyle olsaydı demenin kime ne faydası olur?
Hiç kimseye.
Pişmanlık neyi değiştirir?
Hiçbir şeyi!
Öyle pişmanlıklar var ki, ebedi alemin kapısına kilit vurur, aşılmaz duvarlar örer insan.
Nasıl mı? …
Kul hakkına girerek.
Haksızlık yaparak.
Kul olmayı ıskalayarak.
İşte tam burada “keşke” denilmesi “pişmanlık” duyulması helallik peşinde koşulması işe yarar bir pişmanlıktır.
Gerisi yüktür azizim yük!
Pişmanlığın, keşkenin yükü yaşlıların en ağır yükü, en ağır imtihanıdır.
Son pişmanlık fayda vermeden, nefes alıp veriyorken pişmanlık tövbeye, helalleşmeye evrilmeli.
Gerisi boş.
Geçmiş olsun bir ömür öyle ya da böyle bitmekte, yol tükenmek üzere.
İnsan pişmanlıklar biriktirmemeli.
İnsan hata yapar.
Hatasından ders çıkardı çıkardı, ders çıkaramadı oda geçmiş olsun unut gitsin.
Yaşamak da işte budur aslında.
Geçmişle hayıflanmak değil elbette.
Merhum babam, “geçmişle hayıflanmak iman zayıflığındandır.” derdi.
Geçmişle hayıflanmayın, helalleşmeyi unutmayın!
Başkalarının hayatına iyilikle dokunmak amacın olsun.
Kötülüğü herkes yapabilir, iyilik iyi insan işidir.
Unutma senin yaşlılık dediğin pek çok insanın yaşayamadığı, yaşamasının nasip olmadığı hayattır.
Allah ömür verdi yaşadın.
Sağlık afiyetle nice yıllar yaşayasınız.
Vesselam.
News
